Μη με ρωτάς , τι χρώμα έχει μακριά σου ο ουρανός
Πες μου για μας, η αγάπη ένας πλανήτης φωτεινός
Τι είναι αυτό, που μου ξυπνάει πάλι την ψυχή
Όπου κι αν δω, κοιτάζω την δική σου την μορφή
Μέσα στα δικά σου μάτια, ένα όνειρο ζει
Ήρθες και γυρίζει η γη, στο ρυθμό σου, φίλησε με
Πάμε πάλι απ ’την αρχή, κράτα με , ταξίδεψε με
Μείνε εδώ να δεις
Πως γίνετε, το εγώ κι εσύ, εμείς
Μη φοβηθείς, δεν έχω τρόπο να σε κάνω
Να τρελαθείς, να νιώσεις και εσύ όπως εγώ
Αν αφεθείς, θα βρω τον τρόπο να σε κάνω
Πως είναι να δεις, εσένα να χει κάποιος για θεό
Είναι φορές που θες σ’ ένα βλέμμα
Μια στιγμή, μέσα εκεί να χαθείς
Φτάνει να μ’ αγαπάς, κι όλα άστα σε μένα
Ότι μου ζητήσεις αγκαλιά σου θα βρεις
|
Mi me rotás , ti chróma échi makriá su o uranós
Pes mu gia mas, i agápi énas planítis fotinós
Ti ine aftó, pu mu ksipnái páli tin psichí
Όpu ki an do, kitázo tin dikí su tin morfí
Mésa sta diká su mátia, éna óniro zi
Ήrthes ke girízi i gi, sto rithmó su, fílise me
Páme páli ap ’tin archí, kráta me , taksídepse me
Mine edó na dis
Pos ginete, to egó ki esí, emis
Mi fovithis, den écho trópo na se káno
Na trelathis, na niósis ke esí ópos egó
An afethis, tha vro ton trópo na se káno
Pos ine na dis, eséna na chi kápios gia theó
Ine forés pu thes s’ éna vlémma
Mia stigmí, mésa eki na chathis
Ftáni na m’ agapás, ki óla ásta se ména
Όti mu zitísis agkaliá su tha vris
|