Ήρθες σαν μπόρα, σαν καταιγίδα
που δυναμώνει ξαφνικά
και στη σκεπή του αγάπη βρήκα,
αρχίζει τώρα να βροντά.
Πες μου που βρήκες το κλειδί
να μπαίνεις στα όνειρά μου,
πες μου ποιος σου `δωσε καρφί
να μπήξεις στην καρδιά μου.
Το παρελθόν σου γερός μαγνήτης
που σε τραβάει δυνατά,
είσαι αδέσποτος κομήτης
μες στη δική μου την τροχιά.
Τύχη πως με κατάντησες,
σαν τον τρελό σε κρίση.
Λυπήσου την καρδούλα μου
και πες της να μ’ αφήσει.
Αχ, φωτιά στη στάχτη
που `χει σβήσει από παλιά.
Αχ, φουρτούνα
μες στου λιμανιού μου τα νερά.
|
Ήrthes san bóra, san kategida
pu dinamóni ksafniká
ke sti skepí tu agápi vríka,
archízi tóra na vrontá.
Pes mu pu vríkes to klidí
na benis sta ónirá mu,
pes mu pios su `dose karfí
na bíksis stin kardiá mu.
To parelthón su gerós magnítis
pu se travái dinatá,
ise adéspotos komítis
mes sti dikí mu tin trochiá.
Tíchi pos me katántises,
san ton treló se krísi.
Lipísu tin kardula mu
ke pes tis na m’ afísi.
Ach, fotiá sti stáchti
pu `chi svísi apó paliá.
Ach, furtuna
mes stu limaniu mu ta nerá.
|