Πίσω απ’ το φεγγάρι το γεμάτο
κρύβεται συχνά εν’ αδειανό,
κάνει τις καρδιές μας άνω κάτω
και ξαναγυρνά στον ουρανό.
Πίσω απ’ την αλήθεια κάποιο ψέμα
κρύβεται συχνά φαρμακερό
κι όσο βαφτιζόμαστε στο αίμα
λέμε πως νικάμε τον καιρό.
Ήρωες και θύματα
πάμε χέρι χέρι·
όλα τα νομίσματα
όλα έχουν δυο πλευρές.
Του Θεού τα μάτια στάζουν θειάφι,
των ανθρώπων μένουνε κλειστά.
Πως να δουν η μοίρα τι τους γράφει,
ποιος πηγαίνει πίσω, ποιος μπροστά;
Γκρέμισε τις στέγες και τους τοίχους,
θέλω απ’ τη βροχή σου να βραχώ.
Σάλπιγγα ψυχή μου βγάλε ήχους
κι έμπα στην καινούργια Ιεριχώ.
|
Píso ap’ to fengári to gemáto
krívete sichná en’ adianó,
káni tis kardiés mas áno káto
ke ksanagirná ston uranó.
Píso ap’ tin alíthia kápio pséma
krívete sichná farmakeró
ki óso vaftizómaste sto ema
léme pos nikáme ton keró.
Ήroes ke thímata
páme chéri chéri·
óla ta nomísmata
óla échun dio plevrés.
Tu Theu ta mátia stázun thiáfi,
ton anthrópon ménune klistá.
Pos na dun i mira ti tus gráfi,
pios pigeni píso, pios brostá;
Gkrémise tis stéges ke tus tichus,
thélo ap’ ti vrochí su na vrachó.
Sálpinga psichí mu vgále íchus
ki éba stin kenurgia Ierichó.
|