Ήταν αρχή κι είχαμε βρει το μονοπάτι
τρελοί στον ήλιο και στον άνεμο τρελοί
την καλημέρα την ελέγαμε αγάπη
την καληνύχτα την ελέγαμε φιλί.
Ήταν αρχή κι ο δρόμος ήτανε ωραίος
ποιος λογαριάζει τέτοιες ώρες την βροχή
κι όταν μια μέρα ξαφνικά ήρθε το τέλος
τα βήματά μας είχαν μείνει στην αρχή.
Ήταν αρχή τι να μας κάνει μια ευχή,
δεν ξέραμε που `βρεχε, ήταν αρχή.
Ήταν αρχή και ξεδιψούσες στα φιλιά μου,
ήταν αρχή και στην καρδιά είχες γιορτή
τα μάτια είχες καρφωμένα στα δικά μου.
Ήταν αρχή, ήταν αρχή.
Ήταν αρχή κι ενώ μοιράζαμε τ’ αστέρια
ήρθε ένα σύννεφο μπροστά μας να σταθεί,
πόσο ν’ αντέξει μια γαρδένια μες στα χέρια
πόσο ν’ αντέξουμε κι εμείς μες στην βροχή.
Ήταν αρχή τι να μας κάνει μια ευχή,
δεν ξέραμε που `βρεχε, ήταν αρχή.
|
Ήtan archí ki ichame vri to monopáti
treli ston ílio ke ston ánemo treli
tin kaliméra tin elégame agápi
tin kaliníchta tin elégame filí.
Ήtan archí ki o drómos ítane oreos
pios logariázi téties óres tin vrochí
ki ótan mia méra ksafniká írthe to télos
ta vímatá mas ichan mini stin archí.
Ήtan archí ti na mas káni mia efchí,
den ksérame pu `vreche, ítan archí.
Ήtan archí ke ksedipsuses sta filiá mu,
ítan archí ke stin kardiá iches giortí
ta mátia iches karfoména sta diká mu.
Ήtan archí, ítan archí.
Ήtan archí ki enó mirázame t’ astéria
írthe éna sínnefo brostá mas na stathi,
póso n’ antéksi mia gardénia mes sta chéria
póso n’ antéksume ki emis mes stin vrochí.
Ήtan archí ti na mas káni mia efchí,
den ksérame pu `vreche, ítan archí.
|