Μέρες ψάχνω να σε βρω
στου μυαλού μου το κενό
γιατί μ’ αποφεύγεις μάτια μου
Μήπως έφταιξα εγώ
όσο σκέφτομαι απορώ
ότι δεν τ’ αξίζω μάτια μου
Ήταν χθες μόλις χθες που στα χέρια μου πέθαινες
χθες μόλις χθες τόσους όρκους τι τους έκανες
Κι όσο φέρεσαι σκληρά
μου σκοτώνεις τη χαρά
πες μου ένα λόγο μάτια μου
Την απάντηση κρατάς
μια ζωή ποδοπατάς
γιατί δε με θέλεις μάτια μου
Ήταν χθες μόλις χθες που στα χέρια μου πέθαινες
χθες μόλις χθες τόσους όρκους τι τους έκανες
|
Méres psáchno na se vro
stu mialu mu to kenó
giatí m’ apofevgis mátia mu
Mípos éfteksa egó
óso skéftome aporó
óti den t’ aksízo mátia mu
Ήtan chthes mólis chthes pu sta chéria mu péthenes
chthes mólis chthes tósus órkus ti tus ékanes
Ki óso férese sklirá
mu skotónis ti chará
pes mu éna lógo mátia mu
Tin apántisi kratás
mia zoí podopatás
giatí de me thélis mátia mu
Ήtan chthes mólis chthes pu sta chéria mu péthenes
chthes mólis chthes tósus órkus ti tus ékanes
|