Σαν ό,τι πιο γλυκό, πρόσωπο χλωμό
μικρό κορίτσι
φως έλαμπε από φως άγγελος ξανθός
που’θελε να φύγει
Μικρή μου ανεμώνα
τα φύλλα σου ο άνεμος τα πήρε μακριά
μια νύχτα του χειμώνα
τα φύλλα σου λύγισαν μες στην παγωνιά
ήτανε Κυριακή Θεέ μου ψέμα να ’ταν…γιατί;
Δες όλες οι στιγμές μένουν ζωντανές
στις αναμνήσεις
κι αν κάνω προσευχές όλες μου οι ευχές
θα ’ναι να γυρίσεις
Μικρή μου ανεμώνα
τα φύλλα σου ο άνεμος τα πήρε μακριά
μια νύχτα του χειμώνα
τα φύλλα σου λύγισαν μες στην παγωνιά
ήτανε Κυριακή Θεέ μου ψέμα να ’ταν…γιατί;
Μικρή μου ανεμώνα
αυτοί που σε γνώρισαν σου στέλνουν φιλιά
τι κι αν περάσουν χρόνια
θα δεις που κάποτε θα βρεθούμε ξανά
Αντίο να μη πεις γλυκιά μου ανεμώνα καληνύχτα
|
San ó,ti pio glikó, prósopo chlomó
mikró korítsi
fos élabe apó fos ángelos ksanthós
pu’thele na fígi
Mikrí mu anemóna
ta fílla su o ánemos ta píre makriá
mia níchta tu chimóna
ta fílla su lígisan mes stin pagoniá
ítane Kiriakí Theé mu pséma na ’tan…giatí;
Des óles i stigmés ménun zontanés
stis anamnísis
ki an káno prosefchés óles mu i efchés
tha ’ne na girísis
Mikrí mu anemóna
ta fílla su o ánemos ta píre makriá
mia níchta tu chimóna
ta fílla su lígisan mes stin pagoniá
ítane Kiriakí Theé mu pséma na ’tan…giatí;
Mikrí mu anemóna
afti pu se gnórisan su stélnun filiá
ti ki an perásun chrónia
tha dis pu kápote tha vrethume ksaná
Antío na mi pis glikiá mu anemóna kaliníchta
|