Ήτανε μια φορά | Ήtane mia forá

Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό
μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ

Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή
τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωί

Ένα Σαββάτο βράδυ καλέ μια Κυριακή
τον ήλιο το φεγγάρι, καλέ, παρακαλεί

Ήλιε μου φώτισέ τον φεγγάρι μου
πάνε και μίλησέ του για χάρη μου

Γυρίζει κι αρμενίζει καλέ στα πέλαγα
τους πειρατές θερίζει καλέ και τους χαλά

Στον ήλιο στο φεγγάρι και στη βροχή
και μένανε μ’ αφήνει έρμη και μοναχή

Γαλέρα ανοίχτηκε μάτια μου με το βοριά
στη μάχη ρίχτηκε μάτια μου και στον καυγά

Μέσα σ’ ένα σινάφι πειρατικό
είδα φωτιά ν’ ανάβει και φονικό.

Ήtane mia forá mátia mu ki énan keró
mia ómorfi kirá archóntissa na se charó

Mia mikropantreméni kóri ksanthí
ton kíri tis prosméni vrádi pri

Έna Savváto vrádi kalé mia Kiriakí
ton ílio to fengári, kalé, parakali

Ήlie mu fótisé ton fengári mu
páne ke mílisé tu gia chári mu

Girízi ki armenízi kalé sta pélaga
tus piratés therízi kalé ke tus chalá

Ston ílio sto fengári ke sti vrochí
ke ménane m’ afíni érmi ke monachí

Galéra anichtike mátia mu me to voriá
sti máchi ríchtike mátia mu ke ston kavgá

Mésa s’ éna sináfi piratikó
ida fotiá n’ anávi ke fonikó.