Είπε “Ας μένει πίσω μου ότι δεν προχωράει”
ένας καημός ξημέρωσε, μα ο καπετάνιος πάει
στη μέση εκεί του πουθενά, στο χάος αρμενίζει
και η πυξίδα του γελάει γλυκά του ψιθυρίζει
Κάθε αρχή και δύσκολη λένε οι σοφοί του κόσμου
μα ακόμα δυσκολότερο είναι το τέλος φως μου
στη μέση εκεί του πέλαγου τι ειν’ ο μαύρος βράχος
είναι ό,τι έμεινε μισό είναι το ίδιο λάθος
Είπε “Ας μένει πίσω μου ότι δεν προχωράει”
ένας καημός ξημέρωσε, μα ο καπετάνιος πάει
δική του η απόφαση, τ’ αξίωμα δικό του
αυτός που δεν οδήγησε μήτε τον εαυτό του
|
Ipe “As méni píso mu óti den prochorái”
énas kaimós ksimérose, ma o kapetánios pái
sti mési eki tu puthená, sto cháos armenízi
ke i piksída tu gelái gliká tu psithirízi
Káthe archí ke dískoli léne i sofi tu kósmu
ma akóma diskolótero ine to télos fos mu
sti mési eki tu pélagu ti in’ o mavros vráchos
ine ó,ti émine misó ine to ídio láthos
Ipe “As méni píso mu óti den prochorái”
énas kaimós ksimérose, ma o kapetánios pái
dikí tu i apófasi, t’ aksíoma dikó tu
aftós pu den odígise míte ton eaftó tu
|