Ήμουν στη ζωή σου κάτι σαν θρησκεία
τώρα αν φύγεις θα ‘ναι ιεροσυλία
Σκέψου ξανά πια καθαρά
τι πας κάνας
Τη γροθιά κάνω εγώ σιδερένια
την ψυχή σαν πέτρα σκληρή
για ν’ αντέξω την πίκρα που πήρα
όταν μου ‘πες πως φεύγεις εσύ
δεν ζητάω από σένα συμπόνια
ούτε θέλω να με λυπηθείς
μόνο λίγο πριν φύγεις ζητάω να σταθείς
και να θυμηθείς
Έλα τώρα πίσω γύρισε πίσω
τον πόνο που έχω να σταματήσω
και έλα τώρα πίσω, γύρισε πίσω
να σ’ αγκαλιάσω να σε φιλήσω
Βάζω στοίχημα τώρα μαζί σου
για όσα κανείς και όσα μου λες
κάθε βράδυ που θα `ρχεται θα `χεις πολλές
τύψεις κι ένοχες
|
Ήmun sti zoí su káti san thriskia
tóra an fígis tha ‘ne ierosilía
Sképsu ksaná pia kathará
ti pas kánas
Ti grothiá káno egó siderénia
tin psichí san pétra sklirí
gia n’ antékso tin píkra pu píra
ótan mu ‘pes pos fevgis esí
den zitáo apó séna sibónia
ute thélo na me lipithis
móno lígo prin fígis zitáo na stathis
ke na thimithis
Έla tóra píso girise píso
ton póno pu écho na stamatíso
ke éla tóra píso, girise píso
na s’ agkaliáso na se filíso
Oázo stichima tóra mazí su
gia ósa kanis ke ósa mu les
káthe vrádi pu tha `rchete tha `chis pollés
típsis ki énoches
|