Στα ψηλά να πετάς δίχως φόβο
είχες μάθει χρυσέ αετέ
απ’τα ύψη να βλέπεις τον κόσμο
του Αιγαίου το χρώμα το μπλε.
Να διασχίζεις τα νέφη να τρέχεις
λεφτεριά στους αιθέρες να βρεις
η βροχή στα φτερά σου να πέφτει
και να φεύγεις στο φως αστραπή.
Απ’ της μοίρας ο ήλιος ξεχνιέται
και αλλάζει μια μέρα τροχιά
και σε βρίσκει η φλόγα και πέφτεις
στα γαλάζια της Κρήτης νερά.
Στους εχθρούς να σκορπίζεις το τρόμο
να παλεύεις για λέφτερη γη
την πατρίδα να σκέφτεσαι μόνο
η ψυχή σου γαλήνη να βρει.
Στα ψηλά να πετάς δίχως φόβο
είχες μάθει χρυσέ αετέ.
|
Sta psilá na petás díchos fóvo
iches máthi chrisé aeté
ap’ta ípsi na vlépis ton kósmo
tu Egeu to chróma to ble.
Na diaschízis ta néfi na tréchis
lefteriá stus ethéres na vris
i vrochí sta fterá su na péfti
ke na fevgis sto fos astrapí.
Ap’ tis miras o ílios ksechniéte
ke allázi mia méra trochiá
ke se vríski i flóga ke péftis
sta galázia tis Krítis nerá.
Stus echthrus na skorpízis to trómo
na palevis gia léfteri gi
tin patrída na skéftese móno
i psichí su galíni na vri.
Sta psilá na petás díchos fóvo
iches máthi chrisé aeté.
|