|
Ηλί, Ηλί Λαμά,
χόρεψέ μου μυστικό καρσιλαμά.
Μες των υπογείων τη φωτιά,
χόρεψες τον κόρδακα με κάμα στα πλευρά,
γύρευες το σύνθημα να ρθει
για την καινούρια άνοιξη που εδώ δε θα σε βρει.
Με μια ανεξήγητη ορμή
στης παπαρούνας τ’ όνειρο είχες χαθεί,
αναμασούσες άναρθρο χρησμό,
για μαραμένα Σάββατα κι ερώτων ξεπεσμό.
Ηλί, Ηλί Λαμά,
τραγωδίας ίχνη στον καρσιλαμά.
Έσπρωχναν το βήμα του χορού,
μύθοι των Αζτέκων και θρύλοι του Περού
Σώματα βαμμένα πορφυρά
που καλούν τον Όσιρι, την Κάλι και τον Ρα.
Το τοπίο γύρω φαλακρό,
αδήμονο προσμένει να σε δεχτεί νεκρό,
κιόλας κακοφόρμισε η πληγή,
βγάλε κραυγή να σε δεχτεί για πάντα η σιγή.
Ηλί, Ηλί Λαμά
κι έσβησες επάνω στον καρσιλαμά.
|
Ilí, Ilí Lamá,
chórepsé mu mistikó karsilamá.
Mes ton ipogion ti fotiá,
chórepses ton kórdaka me káma sta plevrá,
gireves to sínthima na rthi
gia tin kenuria ániksi pu edó de tha se vri.
Me mia aneksígiti ormí
stis paparunas t’ óniro iches chathi,
anamasuses ánarthro chrismó,
gia maraména Sávvata ki eróton ksepesmó.
Ilí, Ilí Lamá,
tragodías íchni ston karsilamá.
Έsprochnan to víma tu choru,
míthi ton Aztékon ke thríli tu Peru
Sómata vamména porfirá
pu kalun ton Όsiri, tin Káli ke ton Ra.
To topío giro falakró,
adímono prosméni na se dechti nekró,
kiólas kakofórmise i pligí,
vgále kravgí na se dechti gia pánta i sigí.
Ilí, Ilí Lamá
ki ésvises epáno ston karsilamá.
|
