Δε θα σ’ αφήσω να φύγεις
Τι να μου κάνει ένα «γεια»;
Το «σ’ αγαπώ» θέλει αγάπη
Και το «αντίο» φιλιά…
Κι αν πρέπει εμένα να πείσω
Πως τώρα πια σε μισώ
Αυτό το τέλος θα έρθει
Όπως το θέλω εγώ…
Ιούδα!
Πριν χωρίσουν για πάντα
Να ενωθούνε τα χείλη
Η μεγάλη στιγμή μας
Να’ ναι αυτή που’ χει μείνει
Τι μου δίνεις να ζήσω
Λίγο θάνατο ακόμα
Το κραγιόν μου ν’ αφήσω
Στο δικό σου το στόμα…
Ιούδα!
Ιούδα!
Δε θα σ’ αφήσω να φύγεις
Τι πάει να πει με νικάς;
Θέλω ν’ ακούσω τον ήχο
Την ώρα που με φιλάς
Το ξέρω πως θα τελειώσει
Κι όμως εμένα μου αρκεί
Έτσι από πείσμα να λέω
Πως δεν το ξέρεις εσύ
Ιούδα!
|
De tha s’ afíso na fígis
Ti na mu káni éna «gia»;
To «s’ agapó» théli agápi
Ke to «antío» filiá…
Ki an prépi eména na piso
Pos tóra pia se misó
Aftó to télos tha érthi
Όpos to thélo egó…
Iuda!
Prin chorísun gia pánta
Na enothune ta chili
I megáli stigmí mas
Na’ ne aftí pu’ chi mini
Ti mu dínis na zíso
Lígo thánato akóma
To kragión mu n’ afíso
Sto dikó su to stóma…
Iuda!
Iuda!
De tha s’ afíso na fígis
Ti pái na pi me nikás;
Thélo n’ akuso ton ícho
Tin óra pu me filás
To kséro pos tha teliósi
Ki ómos eména mu arki
Έtsi apó pisma na léo
Pos den to kséris esí
Iuda!
|