Ίσως σ’ αγαπώ, όμως προτιμώ,
μες στη μοναξιά μου να γυρίσω,
ίσως να χαθώ, μέσα στο κενό,
όμως δε θα ξαναγονατίσω.
Ό,τι άψυχο αγάπησες, στ’ αφήνω,
την ψυχή μου όμως δε στην ξαναδίνω,
και τι έκανα μαζί σου τόσα χρόνια,
ξένο άρωμα μυρίζαν τα σεντόνια.
Ίσως σ’ αγαπώ, όμως θα στο πω,
πως αν χρειαστεί θα πολεμήσω,
και αν σ’ αρνηθώ, κάποιο δειλινό,
θα ‘ναι μια αιτία για να ζήσω.
Ό,τι άψυχο αγάπησες, στ’ αφήνω,
την ψυχή μου όμως δε στην ξαναδίνω,
και τι έκανα μαζί σου τόσα χρόνια,
ξένο άρωμα μυρίζαν τα σεντόνια.
Ξένο άρωμα μυρίζαν τα σεντόνια.
|
Ίsos s’ agapó, ómos protimó,
mes sti monaksiá mu na giríso,
ísos na chathó, mésa sto kenó,
ómos de tha ksanagonatíso.
Ό,ti ápsicho agápises, st’ afíno,
tin psichí mu ómos de stin ksanadíno,
ke ti ékana mazí su tósa chrónia,
kséno ároma mirízan ta sentónia.
Ίsos s’ agapó, ómos tha sto po,
pos an chriasti tha polemíso,
ke an s’ arnithó, kápio dilinó,
tha ‘ne mia etía gia na zíso.
Ό,ti ápsicho agápises, st’ afíno,
tin psichí mu ómos de stin ksanadíno,
ke ti ékana mazí su tósa chrónia,
kséno ároma mirízan ta sentónia.
Kséno ároma mirízan ta sentónia.
|