|
Με μια λάμψη χρυσή
στο γαλάζιο Αιγαίο
σαν τραγούδι ωραίο
είναι κάποιο νησί.
Οι άνθρωποί του αγνοί
πλένουν δίχτυα στους μόλους
και σαν τους Αποστόλους
είναι απλοί ψαριανοί.
Πάντα ήρεμα, απλά με το δάκρυ το γέλιο,
ίδια μ΄ένα βαγγέλιο η ζωή τους κυλά,
και στο κάστρο ψηλά έχουν χρόνια έναν άγιο
που τους δίνει κουράγιο και φρουρούς τους φυλά…
Όλοι πάντα σ΄αυτό
το νησί ζούνε τίμια
παίζουν στα καλντερίμια
οι αγγέλοι κρυφτό.
Κι όταν στις ξενιτιές
κάποιοι παν, οι καλές τους
καρτερούν στις αυλές τους
κι αγρυπνούν τις νυχτιές.
|
Me mia lámpsi chrisí
sto galázio Egeo
san tragudi oreo
ine kápio nisí.
I ánthropi tu agni
plénun díchtia stus mólus
ke san tus Apostólus
ine apli psariani.
Pánta írema, aplá me to dákri to gélio,
ídia m΄éna vangélio i zoí tus kilá,
ke sto kástro psilá échun chrónia énan ágio
pu tus díni kurágio ke frurus tus filá…
Όli pánta s΄aftó
to nisí zune tímia
pezun sta kalnterímia
i angéli kriftó.
Ki ótan stis ksenitiés
kápii pan, i kalés tus
karterun stis avlés tus
ki agripnun tis nichtiés.
|
