|
Με αναμνήσεις μένω πάντα ερωτευμένος,
κι είμαι χαμένος στ’ αδιέξοδο που ζω,
μοιάζει εικόνα σε προσκύνημα η μορφή σου
κι εγώ πιστός προσκυνητής που σ’ αγαπώ.
Και δραπετεύω στα όνειρά μου κάθε βράδυ,
φυγάς ονείρου, ψάχνω φως μου να σε βρω,
ψάχνω δυο μάτια που `χουν χρώμα απ’ το φεγγάρι,
απ’ τη μορφή σου παίρνω δύναμη και ζω.
Με αναμνήσεις μένω πάντα ερωτευμένος,
και ψάχνω λάθη που σε πήγαν μακριά,
μες στις ευχές μου, ό,τι αγάπησες σου στέλνω
και κάποιο δάκρυ απ’ της καρδιάς την παγωνιά.
Και δραπετεύω στα όνειρά μου κάθε βράδυ,
φυγάς ονείρου, ψάχνω φως μου να σε βρω,
ψάχνω δυο μάτια που `χουν χρώμα απ’ το φεγγάρι,
απ’ τη μορφή σου παίρνω δύναμη και ζω.
|
Me anamnísis méno pánta erotevménos,
ki ime chaménos st’ adiéksodo pu zo,
miázi ikóna se proskínima i morfí su
ki egó pistós proskinitís pu s’ agapó.
Ke drapetevo sta ónirá mu káthe vrádi,
figás oniru, psáchno fos mu na se vro,
psáchno dio mátia pu `chun chróma ap’ to fengári,
ap’ ti morfí su perno dínami ke zo.
Me anamnísis méno pánta erotevménos,
ke psáchno láthi pu se pígan makriá,
mes stis efchés mu, ó,ti agápises su stélno
ke kápio dákri ap’ tis kardiás tin pagoniá.
Ke drapetevo sta ónirá mu káthe vrádi,
figás oniru, psáchno fos mu na se vro,
psáchno dio mátia pu `chun chróma ap’ to fengári,
ap’ ti morfí su perno dínami ke zo.
|
