Της θάλασσας κρατώ κακιά αμάν αμάν
Του βαποριού αμάχη
Που πήρε την αγάπη μου αμάν αμάν
Και την εχαίρονται άλλοι
Και γιατί δε μας το λες
Και γιατί δε μας το λες
Και γιατί δε μας το λες
Τον πόνο που ’χεις κι όλο κλαις
Και γιατί δε μ’ άνοιξες
Και γιατί δε μ’ άνοιξες
Και γιατί δε μ’ ανοιξες
Παρά το τζάμι σφάλισες
Ανάθεμά τη την στιγμή καρδούλα μου
Ανάθεμα την ώρα
Όπου σε πρωτογνώρισα αμάν αμάν
Σε τούτη εδώ τη χώρα
|
Tis thálassas krató kakiá amán amán
Tu vaporiu amáchi
Pu píre tin agápi mu amán amán
Ke tin echeronte álli
Ke giatí de mas to les
Ke giatí de mas to les
Ke giatí de mas to les
Ton póno pu ’chis ki ólo kles
Ke giatí de m’ ánikses
Ke giatí de m’ ánikses
Ke giatí de m’ anikses
Pará to tzámi sfálises
Anáthemá ti tin stigmí kardula mu
Anáthema tin óra
Όpu se protognórisa amán amán
Se tuti edó ti chóra
|