Πόσα καλοκαίρια πόσες αγκαλιές
να μετράν τ’ αστέρια σ’ άλλες εποχές.
Να μου ψιθυρίζει και να μου μιλάει,
να με ερεθίζει, να με παρατάει.
Και μου ήρθε στο νου,
και μου ήρθε στο νου
και βρεθήκαμε οι δυο μας αλλού.
Και μου ήρθε στο νου,
και μου ήρθε στο νου
και βρεθήκαμε οι δυο μας παντού.
Πόσα καλοκαίρια πόσες οι στιγμές
στα δικά της χέρια γνώρισα πολλές.
Τώρα που να είναι, που να ξενυχτάει
ποιος την αγκαλιάζει, ποιος την αγαπάει.
Και μου ήρθε στο νου,
και μου ήρθε στο νου
και βρεθήκαμε οι δυο μας αλλού.
Και μου ήρθε στο νου,
και μου ήρθε στο νου
και βρεθήκαμε οι δυο μας παντού.
Και μου ήρθε στο νου,
και μου ήρθε στο νου
|
Pósa kalokeria póses agkaliés
na metrán t’ astéria s’ álles epochés.
Na mu psithirízi ke na mu milái,
na me erethízi, na me paratái.
Ke mu írthe sto nu,
ke mu írthe sto nu
ke vrethíkame i dio mas allu.
Ke mu írthe sto nu,
ke mu írthe sto nu
ke vrethíkame i dio mas pantu.
Pósa kalokeria póses i stigmés
sta diká tis chéria gnórisa pollés.
Tóra pu na ine, pu na ksenichtái
pios tin agkaliázi, pios tin agapái.
Ke mu írthe sto nu,
ke mu írthe sto nu
ke vrethíkame i dio mas allu.
Ke mu írthe sto nu,
ke mu írthe sto nu
ke vrethíkame i dio mas pantu.
Ke mu írthe sto nu,
ke mu írthe sto nu
|