Δε βρέθηκες εσύ στη θέση τη δική μου,
γι’ αυτό τώρα μιλάς,
ήμουν για σένα μια ασήμαντη πληγή,
γι’ αυτό τώρα γελάς.
Και να’ μουν δάκρυ σου εγώ,
μέσα στα μάτια σου να ζω,
να πέφτω όταν δακρύζεις,
και να’ μουν δάκρυ σου εγώ,
στο πρόσωπό σου να κυλώ,
τώρα που με χωρίζεις.
Δε βρέθηκες ποτέ στη θέση τη δική μου,
γι’ αυτό τώρα ξεχνάς,
ήσουν για μένα μια αγάπη αληθινή,
γι’ αυτό μη με πονάς.
Και να’ μουν δάκρυ σου εγώ,
μέσα στα μάτια σου να ζω,
να πέφτω όταν δακρύζεις,
και να’ μουν δάκρυ σου εγώ,
στο πρόσωπό σου να κυλώ,
τώρα που με χωρίζεις.
|
De vréthikes esí sti thési ti dikí mu,
gi’ aftó tóra milás,
ímun gia séna mia asímanti pligí,
gi’ aftó tóra gelás.
Ke na’ mun dákri su egó,
mésa sta mátia su na zo,
na péfto ótan dakrízis,
ke na’ mun dákri su egó,
sto prósopó su na kiló,
tóra pu me chorízis.
De vréthikes poté sti thési ti dikí mu,
gi’ aftó tóra ksechnás,
ísun gia ména mia agápi alithiní,
gi’ aftó mi me ponás.
Ke na’ mun dákri su egó,
mésa sta mátia su na zo,
na péfto ótan dakrízis,
ke na’ mun dákri su egó,
sto prósopó su na kiló,
tóra pu me chorízis.
|