Ένα βράδυ του Σεπτέμβρη έτσι ξαφνικά
κάτι μου την έδωσε να γράψω ένα τραγούδι.
Κι από τότε στο χορό μπήκα για καλά.
Δέκα τραγουδάκια με το βρεφικό τους χνούδι.
Τα είπα απ’ το τηλέφωνο στον Λουκιανό.
Τα ‘κουσε κι ο Πέτρος κι η Χριστίνα κι η μαμά μου.
Και στο «Καφέ θέατρο» με τον Γερμανό
Πήρα δημοσία και το χειροκρότημά μου.
Και που ‘σαι ακόμα και που ‘σαι ακόμα.
Αν συνεχίσω με τον ίδιο ζήλο πάντα.
Και που ‘σαι ακόμα και που ‘σαι ακόμα.
Στον άλλο δίσκο θα διευθύνω και τη μπάντα.
|
Έna vrádi tu Septémvri étsi ksafniká
káti mu tin édose na grápso éna tragudi.
Ki apó tóte sto choró bíka gia kalá.
Déka tragudákia me to vrefikó tus chnudi.
Ta ipa ap’ to tiléfono ston Lukianó.
Ta ‘kuse ki o Pétros ki i Christína ki i mamá mu.
Ke sto «Kafé théatro» me ton Germanó
Píra dimosía ke to chirokrótimá mu.
Ke pu ‘se akóma ke pu ‘se akóma.
An sinechíso me ton ídio zílo pánta.
Ke pu ‘se akóma ke pu ‘se akóma.
Ston állo dísko tha diefthíno ke ti bánta.
|