Στη ζωή σου είμαι
κέντρο και σημάδι
έρχομαι το βράδυ
χώμα άνυδρο
φτιάχνω τι μορφή σου
γίνομαι αρχή σου
και χανόμαστε στο άπειρο
Και στο εξής μη μου πεις
πως δεν υπάρχω για σένα
με λογική δεν μπορείς
να μεταφράσεις το βλέμμα
και στο εξής οι καρδιές
θα κάνουν μέρα τι νύχτα
στον κάθε χτύπο θα ζουν
τη μια και μόνη αλήθεια
Στην ψυχή σου μέσα
είμαι εγώ ο λόγος
η χαρά και ο πόνος
που σε τρέφουνε
σα παιδιά στους δρόμους
με φτερά στους ώμους
τους κανόνες ανατρέπουμε
|
Sti zoí su ime
kéntro ke simádi
érchome to vrádi
chóma ánidro
ftiáchno ti morfí su
ginome archí su
ke chanómaste sto ápiro
Ke sto eksís mi mu pis
pos den ipárcho gia séna
me logikí den boris
na metafrásis to vlémma
ke sto eksís i kardiés
tha kánun méra ti níchta
ston káthe chtípo tha zun
ti mia ke móni alíthia
Stin psichí su mésa
ime egó o lógos
i chará ke o pónos
pu se tréfune
sa pediá stus drómus
me fterá stus ómus
tus kanónes anatrépume
|