Ποιος είναι μοναχός απόψε ποιος,
τέτοια γλυκιά βραδιά και στάζει;
Τ’ αστέρια του σκορπά ο ουρανός
με δάκρυα στα μάτια ποιος ψηλά κοιτάζει;
Ο μέσα εαυτός χειροκροτά
στροβιλίζεται, πετάει, κομμάτια βγάζει
στο ταξίδι του πατάει, είναι τρελός
με το πρόσωπο γυμνό φωνάζει.
Πού είναι η αγορά;
Μυρωδικά βαθιές αναπνοές κι αλλάζει,
ο χρόνος μαγικά διαστέλλεται
όλο τον κόσμο ποιος βαθιά αγκαλιάζει;
Μου μοιάζει.
|
Pios ine monachós apópse pios,
tétia glikiá vradiá ke stázi;
T’ astéria tu skorpá o uranós
me dákria sta mátia pios psilá kitázi;
O mésa eaftós chirokrotá
strovilízete, petái, kommátia vgázi
sto taksídi tu patái, ine trelós
me to prósopo gimnó fonázi.
Pu ine i agorá;
Mirodiká vathiés anapnoés ki allázi,
o chrónos magiká diastéllete
ólo ton kósmo pios vathiá agkaliázi;
Mu miázi.
|