Γιατί τις νύχτες γυρνάς
κι εγώ δεν ξέρω που πας
σαν ποτηράκι με σπας
και με πληγώνεις
γιατί τις νύχτες γυρνάς
Το άρωμά σου παντού
μα όμως είσαι αλλού
ψυχή μου παίρνεις και νου
και με τελειώνεις
το άρωμά σου παντού
Και τι δεν κάνω στην τρέλα πάνω
για σένα που με πονάς, αγάπη μου
Και τι δεν κάνω τον κόσμο χάνω
ζηλεύω και δεν κοιτάς το δάκρυ μου
Δε μου ‘χει μείνει καρδιά
με τρώει η ζήλια ξανά
ζητάς κλεμμένα φιλιά και καίγομαι
δε μου ‘χει μείνει καρδιά
Εσύ ανάβεις φωτιές
και αλλού μοιράζεις ματιές
βαράω πόρτες κλειστές, τρελαίνομαι
εσύ ανάβεις φωτιές
|
Giatí tis níchtes girnás
ki egó den kséro pu pas
san potiráki me spas
ke me pligónis
giatí tis níchtes girnás
To áromá su pantu
ma ómos ise allu
psichí mu pernis ke nu
ke me teliónis
to áromá su pantu
Ke ti den káno stin tréla páno
gia séna pu me ponás, agápi mu
Ke ti den káno ton kósmo cháno
zilevo ke den kitás to dákri mu
De mu ‘chi mini kardiá
me trói i zília ksaná
zitás klemména filiá ke kegome
de mu ‘chi mini kardiá
Esí anávis fotiés
ke allu mirázis matiés
varáo pórtes klistés, trelenome
esí anávis fotiés
|