Καλέ μου μπάσταρδε ήρωα,
είμαι εδώ σε παρακολουθώ
τρέχοντας μες στα σκουπίδια,
μια απ’τα ίδια
Να λιώνεις να ματώνεις
σαν κορμιά από πλαστικό
κράμα Ηρακλή και αμαζόνας
σάρκα βιαστή, ψυχή φονιά
σε βλέπω να γελάς σ’ άσπρα σεντόνια
Που ακόμα καίει το σπέρμα μιας βραδιάς
Στην ερημιά η μανά σου πουλιέται
κορμί σημαδεμένο κάτω απ’ τ’ αστέρια τυραννιέται
Κοιτά πως η μανά σου η Ελλάς τραβιέται
Η μανά σου η Ελλάς έγινε πόρνη
στου κόσμου τα λιμάνια παίρνεται
νταβατζήδες εραστές τη φτύνουν όλοι
κι εκεί που σα χιόνι στον ήλιο έλαμπε
αρχοντικά το βλέμμα σου θυμάται και τρελαίνεται
Κι εγώ είμαι εδώ γιος της μπάσταρδος
την βλέπω να πονά να χαροπαλεύει
το χέρι της δίνω μ’ αυτή κρατά μαχαίρι
Καλέ μου μπάσταρδε ήρωα κι εσύ μην την πιστεύεις
|
Kalé mu bástarde íroa,
ime edó se parakoluthó
tréchontas mes sta skupídia,
mia ap’ta ídia
Na liónis na matónis
san kormiá apó plastikó
kráma Iraklí ke amazónas
sárka viastí, psichí foniá
se vlépo na gelás s’ áspra sentónia
Pu akóma kei to spérma mias vradiás
Stin erimiá i maná su puliéte
kormí simademéno káto ap’ t’ astéria tiranniéte
Kitá pos i maná su i Ellás traviéte
I maná su i Ellás égine pórni
stu kósmu ta limánia pernete
ntavatzídes erastés ti ftínun óli
ki eki pu sa chióni ston ílio élabe
archontiká to vlémma su thimáte ke trelenete
Ki egó ime edó gios tis bástardos
tin vlépo na poná na charopalevi
to chéri tis díno m’ aftí kratá macheri
Kalé mu bástarde íroa ki esí min tin pistevis
|