|
Σ’ ένα όνειρο που βλέπω τα μεσάνυχτα
ακουμπάω πάνω του ό,τι αγαπάω
και κρατάω έτσι τα μάτια μου ορθάνοιχτα,
στην υπόθεσή του πάντα ξενυχτάω.
Αναμνήσεις στην πλοκή του αναδιπλώνονται,
αντιρρήσεις στη ζωή μου αναρριχούνται
και στο βάθος μιας απόστασης απ’ το θάνατο
περιμένουνε οι γύρω κι εκδικούνται.
Καληνύχτα Μαργαρίτα,
καληνύχτα Μαργαρίτα,
καληνύχτα.
Κι αν το όνειρο καλύπτει την απόσταση
κι αν μας δίνει ευκαιρίες να κρυφτούμε,
στην ακροσελίδα του έλα ν’ ανταμώσουμε
και εκεί γλυκά γλυκά να ξεχαστούμε.
Καληνύχτα Μαργαρίτα,
καληνύχτα Μαργαρίτα,
καληνύχτα.
|
S’ éna óniro pu vlépo ta mesánichta
akubáo páno tu ó,ti agapáo
ke kratáo étsi ta mátia mu orthánichta,
stin ipóthesí tu pánta ksenichtáo.
Anamnísis stin plokí tu anadiplónonte,
antirrísis sti zoí mu anarrichunte
ke sto váthos mias apóstasis ap’ to thánato
periménune i giro ki ekdikunte.
Kaliníchta Margaríta,
kaliníchta Margaríta,
kaliníchta.
Ki an to óniro kalípti tin apóstasi
ki an mas díni efkeríes na kriftume,
stin akroselída tu éla n’ antamósume
ke eki gliká gliká na ksechastume.
Kaliníchta Margaríta,
kaliníchta Margaríta,
kaliníchta.
|
