|
Το καλοκαίρι έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ
να το προϋπαντήσουμε παιδιά με Ι.Χ
Σταμάτησα σε μια ΒΡ και πήρα 2 μπουκάλια
που κάνουν άγριο μαύρισμα και πια δεν είσαι χάλια
Καλοκαίρι, καλοκαίρι
σου ‘ρχομαι ακράτητος
Καλοκαίρι, καλοκαίρι
Είμαι ασυγκράτητος
Με πιάνει μία κίνηση σαν βγήκα απ’ την Αθήνα
Επτά γρανίτες τσάκισα μέχρι την Ελευσίνα
Ανοίγω τα παράθυρο, αέρα φρέσκο θέλω
Μα μύριζε ο Σαρωνικός, υπαίθριο μπουρδέλο
Καλοκαίρι, καλοκαίρι
βότσαλα και κύματα
Καλοκαίρι, καλοκαίρι
μπόχα κι απορρίμματα
Στην παραλία ψήθηκα σαν άγρια τηγανίτα
Μα μ’ έκοψε ένα πιάσιμο να δεις, απ’ την γρανίτα
Οι πόνοι είναι αφόρητοι, με κόβουν σαν στιλέτα
Αδίκως όμως πάσχιζα να βρω μια τουαλέτα
Καλοκαίρι, καλοκαίρι, σου ‘ρχομαι ακράτητος…
Μια λύση μόνο έμεινε και να μην γίνει λόγος
Στην θάλασσα ξαλάφρωσα σαν γνήσιος (οι)κολόγος
Όταν θα πας στην εξοχή θα πρέπει να `χεις (σ)χέση
Με κάποιο σπίτι εξοχικό να σου κρατούν μια θέση
Καλοκαίρι, καλοκαίρι
φιλελεύθερη λαλιά
Το ‘να εχτύπαε τ’ άλλο χέρι
Από την απελπισιά
|
To kalokeri éftase, ebrós víma tachí
na to proipantísume pediá me I.Ch
Stamátisa se mia OR ke píra 2 bukália
pu kánun ágrio mavrisma ke pia den ise chália
Kalokeri, kalokeri
su ‘rchome akrátitos
Kalokeri, kalokeri
Ime asigkrátitos
Me piáni mía kínisi san vgíka ap’ tin Athína
Eptá granítes tsákisa méchri tin Elefsína
Anigo ta paráthiro, aéra frésko thélo
Ma mírize o Saronikós, ipethrio burdélo
Kalokeri, kalokeri
vótsala ke kímata
Kalokeri, kalokeri
bócha ki aporrímmata
Stin paralía psíthika san ágria tiganíta
Ma m’ ékopse éna piásimo na dis, ap’ tin graníta
I póni ine afóriti, me kóvun san stiléta
Adíkos ómos páschiza na vro mia tualéta
Kalokeri, kalokeri, su ‘rchome akrátitos…
Mia lísi móno émine ke na min gini lógos
Stin thálassa ksaláfrosa san gnísios (i)kológos
Όtan tha pas stin eksochí tha prépi na `chis (s)chési
Me kápio spíti eksochikó na su kratun mia thési
Kalokeri, kalokeri
fileleftheri laliá
To ‘na echtípae t’ állo chéri
Apó tin apelpisiá
|
