Θες να χαθεί κι αυτή η μέρα;
Θέλεις να μείνουμε σ’ αυτά που σε χαλάνε;
Δεν θες να μάθουμε τι έχει παραπέρα;
Δεν θες να δούμε αυτοί οι δρόμοι ως πού πάνε;
Θες να κολλήσουμε στα ίδια;
Σε μια κουβέντα παραπάνω, μισό χάδι;
Να τρέξουν πάλι μες στα πόδια μας τα φίδια;
Με δηλητήρια θα το βγάλουμε το βράδυ;
Αν η ζωή μου είναι μια μέρα
Είναι ακόμα μεσημέρι
Δεν θέλω πόρτα για χειμώνα
Θέλω να βγω στο καλοκαίρι
Θες να ματώσουμε στ’ αγκάθι;
Ν’ανοίξουμε άλλες δυο πληγές για το ποιος φταίει;
Όσο εμείς θα ψάχνουμε τα λάθη
Έξω η ζωή, σαν ήλιος κόκκινος θα καίει.
|
Thes na chathi ki aftí i méra;
Thélis na minume s’ aftá pu se chaláne;
Den thes na máthume ti échi parapéra;
Den thes na dume afti i drómi os pu páne;
Thes na kollísume sta ídia;
Se mia kuvénta parapáno, misó chádi;
Na tréksun páli mes sta pódia mas ta fídia;
Me dilitíria tha to vgálume to vrádi;
An i zoí mu ine mia méra
Ine akóma mesiméri
Den thélo pórta gia chimóna
Thélo na vgo sto kalokeri
Thes na matósume st’ agkáthi;
N’aniksume álles dio pligés gia to pios ftei;
Όso emis tha psáchnume ta láthi
Έkso i zoí, san ílios kókkinos tha kei.
|