Για δυο χάδια ξένα
ξέχασες εμένα
που σε λάτρευα,
που ‘σκυβα βαθιά σου
στη λαβωματιά σου
και στη γιάτρευα
Μα σε βρήκε η μπόρα
κι απ’ τα δάκρυα τώρα
θα δικάζεσαι
Έρωτα έγινες ψεύτης
και της αγάπης κλέφτης,
πήρες το στερνό λουλούδι
και φθινόπωρο μαραίνει
την καρδιά
Κατίνα, αγαπούλα Κατίνα,
έλα γιορτάζουν
τα φιλιά στη γειτονιά
‘Ελα μοιράζουν
την καρδιά στα σκοτεινά
στην Αθήνα
αγαπούλα Κατίνα
Τα βαθιά σου λάθη
έσπρωξαν τ’ αγκάθι
μες στα στήθια σου
Στάλες από αίμα
γράψαν είναι ψέμα
η αλήθεια σου
Τώρα προδομένη
διπλοαγαπημένη
θα δικάζεσαι
Έρωτα έγινες ψεύτης;
|
Gia dio chádia kséna
kséchases eména
pu se látreva,
pu ‘skiva vathiá su
sti lavomatiá su
ke sti giátreva
Ma se vríke i bóra
ki ap’ ta dákria tóra
tha dikázese
Έrota égines pseftis
ke tis agápis kléftis,
píres to sternó luludi
ke fthinóporo mareni
tin kardiá
Katína, agapula Katína,
éla giortázun
ta filiá sti gitoniá
‘Ela mirázun
tin kardiá sta skotiná
stin Athína
agapula Katína
Ta vathiá su láthi
ésproksan t’ agkáthi
mes sta stíthia su
Stáles apó ema
grápsan ine pséma
i alíthia su
Tóra prodoméni
diploagapiméni
tha dikázese
Έrota égines pseftis;
|