Και ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και είσαι εσύ
πάει καιρός που πια δεν είμαστε μαζί
και ούτε κουβέντα πια δεν λέμε
μόνοι και χώρια ίσως κλαίμε
και τώρα πάλι είσαι εδώ
τι να μου πεις και τι να πω
Κάνε με χώμα γιατί κομμάτια είμαι
και μη διστάζεις ο θάνατος μου γίνε
θέλω απόψε για σένα να κοπώ
Κανε με χώμα γιατί κομμάτια είμαι
και μη διστάζεις ο θάνατος μου γίνε
βάλε ότι έχει μια θάλασσα να πιω
μια θάλασσα να πιω
Μαύρος καπνός είναι η πληγή
που φέρνει δάκρυα με την πρώτη αφορμή
κάτι μου είπες και βουρκώνω
πάλι σε εμένα το χρεώνω
που δεν κατάλαβες εσύ
πως ήσουν όλη μου η ζωή
Κάνε με χώμα γιατί κομμάτια είμαι
και μη διστάζεις ο θάνατος μου γίνε
θέλω απόψε για σένα να κοπώ
Κανε με χώμα γιατί κομμάτια είμαι
και μη διστάζεις ο θάνατος μου γίνε
βάλε ότι έχει μια θάλασσα να πιω
μια θάλασσα να πιω
|
Ke ksafniká i pórta anigi ke ise esí
pái kerós pu pia den imaste mazí
ke ute kuvénta pia den léme
móni ke chória ísos kleme
ke tóra páli ise edó
ti na mu pis ke ti na po
Káne me chóma giatí kommátia ime
ke mi distázis o thánatos mu gine
thélo apópse gia séna na kopó
Kane me chóma giatí kommátia ime
ke mi distázis o thánatos mu gine
vále óti échi mia thálassa na pio
mia thálassa na pio
Mavros kapnós ine i pligí
pu férni dákria me tin próti aformí
káti mu ipes ke vurkóno
páli se eména to chreóno
pu den katálaves esí
pos ísun óli mu i zoí
Káne me chóma giatí kommátia ime
ke mi distázis o thánatos mu gine
thélo apópse gia séna na kopó
Kane me chóma giatí kommátia ime
ke mi distázis o thánatos mu gine
vále óti échi mia thálassa na pio
mia thálassa na pio
|