Kανένας δεν ξέρει το αύριο τι θα μας φέρει
είν’ η ζωή μια κρυμμένη απειλή κι ένα αστέρι
χορός και φωνές λες το “ναι” θες δε θες πριν βραδιάσει
σε παίρνει αγκαλιά μια γνωστή σου σκιά κι έχεις χάσει
Πόρτες ανοιχτές καρδιές κλεισμένες
άδειες αγκαλιές σημαδεμένες
κλέβει ο καιρός τα βήματά σου
σκορπάει τα όνειρά σου
Kαίγομαι σ’ ένα ποτήρι κρασί και σε ψάχνω
βούλιαξε η πόλη μες στο νου μου γυρνάνε διαβόλοι
καλύτερα θα ‘ταν να φύγω μακριά κι ότι γίνει
πονάει όμως τόσο για `κείνον που πίσω έχει μείνει
|
Kanénas den kséri to avrio ti tha mas féri
in’ i zoí mia krimméni apilí ki éna astéri
chorós ke fonés les to “ne” thes de thes prin vradiási
se perni agkaliá mia gností su skiá ki échis chási
Pórtes anichtés kardiés klisménes
ádies agkaliés simademénes
klévi o kerós ta vímatá su
skorpái ta ónirá su
Kegome s’ éna potíri krasí ke se psáchno
vuliakse i póli mes sto nu mu girnáne diavóli
kalítera tha ‘tan na fígo makriá ki óti gini
ponái ómos tóso gia `kinon pu píso échi mini
|