Αφού βρέχει και χιονίζει έξω
έλα να σε παίξω
για να κάνει ένας δεσμός ανταύγεια
φέρτε του σκοτάδια
Κι αν σου πω πως σαν αγάπη μοιάζεις
πες μου που με βάζεις
μόνο μ’ αίσθηση κενού
καινούργια γράφονται τραγούδια
Κανονικά, τυραννικά
γι’ αυτούς που καίνε τη ζωή μοναδικά
κανονικά κι ανήσυχα
γι’ αυτούς που φεύγουν ήσυχα
και λογικά
Αφού βρέχει και χιονίζει χρόνια
δείξε μου συμπόνια
κι ο λυγμός της ομορφιάς στα βάθη
κοίτα τι θα πάθει
προκειμένου να ‘χεις τέτοια λάμψη
πες το κι ας σε κάψει
πώς χαράζουνε στη φλέβα τύχη
κάτι τέτοιοι στίχοι
καμία φορά
|
Afu vréchi ke chionízi ékso
éla na se pekso
gia na káni énas desmós antavgia
férte tu skotádia
Ki an su po pos san agápi miázis
pes mu pu me vázis
móno m’ esthisi kenu
kenurgia gráfonte tragudia
Kanoniká, tiranniká
gi’ aftus pu kene ti zoí monadiká
kanoniká ki anísicha
gi’ aftus pu fevgun ísicha
ke logiká
Afu vréchi ke chionízi chrónia
dikse mu sibónia
ki o ligmós tis omorfiás sta váthi
kita ti tha páthi
prokiménu na ‘chis tétia lámpsi
pes to ki as se kápsi
pós charázune sti fléva tíchi
káti tétii stíchi
kamía forá
|