Ποια μήκους κύματα και συναισθήματα
ζητάς στο σώμα μου να δεις,
πικρά βιώματα και δικαιώματα,
πληγές κι ονόματα ποτέ δεν τα ‘μαθε κανείς.
Συρματοπλεγμένη η νύχτα κι η βροχή,
κρυπτογραφημένη είναι η εποχή,
μην ανοίγεις πόρτα στο φονιά καιρό
για να σ’ αγκαλιάσω και να ζεσταθώ.
Οι πόλεις άβυσσος, φτηνός παράδεισος,
αγάπη, άργησες να `ρθείς,
κι αν τα ματαίωσα, εγώ στα χρέωσα
τα τόσα όνειρα, ταξίδι άγνωστο να βρεις.
Συρματοπλεγμένη η νύχτα κι η βροχή,
κρυπτογραφημένη είναι η εποχή,
μην ανοίγεις πόρτα στο φονιά καιρό
για να σ’ αγκαλιάσω και να ζεσταθώ.
|
Pia míkus kímata ke sinesthímata
zitás sto sóma mu na dis,
pikrá viómata ke dikeómata,
pligés ki onómata poté den ta ‘mathe kanis.
Sirmatoplegméni i níchta ki i vrochí,
kriptografiméni ine i epochí,
min anigis pórta sto foniá keró
gia na s’ agkaliáso ke na zestathó.
I pólis ávissos, ftinós parádisos,
agápi, árgises na `rthis,
ki an ta mateosa, egó sta chréosa
ta tósa ónira, taksídi ágnosto na vris.
Sirmatoplegméni i níchta ki i vrochí,
kriptografiméni ine i epochí,
min anigis pórta sto foniá keró
gia na s’ agkaliáso ke na zestathó.
|