Σύνορα δεν έχει η μοναξιά μου
η αγωνία μου σταθμός
μ’άφησες μα έλα που η καρδιά μου
όλο μου λέει να σ’ αγαπώ
Κι αντί να σε εκδικηθώ
να βρίσω να παραφερθώ
χίλιες φορές στο δάκρυ της υποχωρώ
Κάνω ότι γελάω μπροστά στους άλλους
κρύβομαι σωπαίνω
μέσα μου όμως κλαίω αργοπεθαίνω
Κάνω ότι γελάω μπροστά στους άλλους
κρύβομαι σωπαίνω
κι όνειρο στη γκρίζα μοναξιά μου παραμένω
Σύνορα δεν έχει η μοναξιά μου
οι αντιστάσεις μου φωνή
καίγομαι δεν είσαι πια δικιά μου
μα όταν έρχεται η στιγμή
που με ρωτούν αν είσαι εδώ
αν σ’ αγαπάω ή σε μισώ
ορκίζομαι ότι για σένα μόνο ζω
Κάνω ότι γελάω μπροστά στους άλλους
κρύβομαι σωπαίνω
μέσα μου όμως κλαίω αργοπεθαίνω
Κάνω ότι γελάω μπροστά στους άλλους
κρύβομαι σωπαίνω
κι όνειρο στη γκρίζα μοναξιά μου παραμένω
|
Sínora den échi i monaksiá mu
i agonía mu stathmós
m’áfises ma éla pu i kardiá mu
ólo mu léi na s’ agapó
Ki antí na se ekdikithó
na vríso na paraferthó
chílies forés sto dákri tis ipochoró
Káno óti geláo brostá stus állus
krívome sopeno
mésa mu ómos kleo argopetheno
Káno óti geláo brostá stus állus
krívome sopeno
ki óniro sti gkríza monaksiá mu paraméno
Sínora den échi i monaksiá mu
i antistásis mu foní
kegome den ise pia dikiá mu
ma ótan érchete i stigmí
pu me rotun an ise edó
an s’ agapáo í se misó
orkízome óti gia séna móno zo
Káno óti geláo brostá stus állus
krívome sopeno
mésa mu ómos kleo argopetheno
Káno óti geláo brostá stus állus
krívome sopeno
ki óniro sti gkríza monaksiá mu paraméno
|