|
Πόσες και πόσες ελπίδες και λόγια
πόσα χαμόγελα πόσα φιλιά
γίναν στο δρόμο παγίδες στα πόδια
κι οι προσευχές μας σφιγμένη θηλειά
Κι όποτε πάμε να σηκώσουμε κεφάλι
έρχεται κάτι και μας δίνει μια γερή
να πάμε ακόμα πιο βαθιά μες στο ποτάμι
και να χαθούμε μες στου κόσμου τη βουή
Πόσα και πόσα αξέχαστα βράδια
σαν τις φωτιές που γεννάει ο κεραυνός
γίνανε φόβος μες στα άγρια σκοτάδια
να μη μας πάρει μαζί του ο καπνός
Κι όποτε πάμε να σηκώσουμε κεφάλι
έρχεται κάτι και μας δίνει μια γερή
να πάμε ακόμα πιο βαθιά μες στο ποτάμι
και να χαθούμε μες στου κόσμου τη βουή
Να γεννηθούμε άλλη μια απ᾽ την αρχή
|
Póses ke póses elpídes ke lógia
pósa chamógela pósa filiá
ginan sto drómo pagides sta pódia
ki i prosefchés mas sfigméni thiliá
Ki ópote páme na sikósume kefáli
érchete káti ke mas díni mia gerí
na páme akóma pio vathiá mes sto potámi
ke na chathume mes stu kósmu ti vuí
Pósa ke pósa akséchasta vrádia
san tis fotiés pu gennái o keravnós
ginane fóvos mes sta ágria skotádia
na mi mas pári mazí tu o kapnós
Ki ópote páme na sikósume kefáli
érchete káti ke mas díni mia gerí
na páme akóma pio vathiá mes sto potámi
ke na chathume mes stu kósmu ti vuí
Na gennithume álli mia ap᾽ tin archí
|
