Έχει ο δρόμος της ζωής πολλές παγίδες,
μέχρι να φτάσεις στο δικό σου το σταθμό.
Κι όταν γυρίσεις τις κρυφές σου τις σελίδες,
τότε θα μάθεις της ψυχής σου το χρησμό.
Κάποτε ίσως να συναντιόμαστε
όπως δυο φίλοι μες στον καιρό.
Δε θα μπορούμε να μοιραζόμαστε
ένα κρεβάτι που ’ναι για δυο.
Όταν ο δρόμος της ζωής αλλού σε βγάλει
και δεν προσέξεις την απότομη στροφή,
τότε θα νιώσεις τι θα πει καρδιά μεγάλη,
που δε σου άξιζε κοντά σου ούτε στιγμή.
Κάποτε ίσως να συναντιόμαστε
όπως δυο φίλοι μες στον καιρό.
Δε θα μπορούμε να μοιραζόμαστε
την ίδια αγάπη και τον καημό.
Κάποτε ίσως να συναντιόμαστε
όπως δυο φίλοι μες στον καιρό.
Δε θα μπορούμε να μοιραζόμαστε
ένα κρεβάτι που ’ναι για δυο.
|
Έchi o drómos tis zoís pollés pagides,
méchri na ftásis sto dikó su to stathmó.
Ki ótan girísis tis krifés su tis selídes,
tóte tha máthis tis psichís su to chrismó.
Kápote ísos na sinantiómaste
ópos dio fíli mes ston keró.
De tha borume na mirazómaste
éna kreváti pu ’ne gia dio.
Όtan o drómos tis zoís allu se vgáli
ke den proséksis tin apótomi strofí,
tóte tha niósis ti tha pi kardiá megáli,
pu de su áksize kontá su ute stigmí.
Kápote ísos na sinantiómaste
ópos dio fíli mes ston keró.
De tha borume na mirazómaste
tin ídia agápi ke ton kaimó.
Kápote ísos na sinantiómaste
ópos dio fíli mes ston keró.
De tha borume na mirazómaste
éna kreváti pu ’ne gia dio.
|