|
Κάποτε, κάπου σ’ έχω ξαναδεί,
κάτι θυμίζεις της ψυχής μου,
ίσως σε κάποιαν άλλη μου ζωή
να ‘σουνα ο μόνος συγγενής μου.
Κάποτε, κάπου σ’ έχω ξαναδεί,
νιώθω βαθιά μου τέτοια γλύκα,
σαν να σε είχα, να ‘χαμε χαθεί
και ξαφνικά σε ξαναβρήκα.
Μην περάσεις, μην προσπεράσεις,
είναι χάος η πόλη αυτή,
πριν σε χάσω, πριν σε ξεχάσω,
θύμησέ μου ποιος είσαι γιατί,
ποιος είσαι γιατί.
Κάποτε, κάπου σ’ έχω ξαναδεί,
που σ’ έχω ξαναδεί μωρό μου,
ίσως σε κάποιαν άλλη μου ζωή,
ίσως μονάχα στ’ όνειρό μου.
Μην περάσεις, μην προσπεράσεις,
είναι χάος η πόλη αυτή,
πριν σε χάσω, πριν σε ξεχάσω,
θύμησέ μου ποιος είσαι γιατί,
ποιος είσαι γιατί, ποιος είσαι γιατί.
Κάποτε, κάπου σ’ έχω ξαναδεί.
|
Kápote, kápu s’ écho ksanadi,
káti thimízis tis psichís mu,
ísos se kápian álli mu zoí
na ‘suna o mónos singenís mu.
Kápote, kápu s’ écho ksanadi,
niótho vathiá mu tétia glíka,
san na se icha, na ‘chame chathi
ke ksafniká se ksanavríka.
Min perásis, min prosperásis,
ine cháos i póli aftí,
prin se cháso, prin se ksecháso,
thímisé mu pios ise giatí,
pios ise giatí.
Kápote, kápu s’ écho ksanadi,
pu s’ écho ksanadi moró mu,
ísos se kápian álli mu zoí,
ísos monácha st’ óniró mu.
Min perásis, min prosperásis,
ine cháos i póli aftí,
prin se cháso, prin se ksecháso,
thímisé mu pios ise giatí,
pios ise giatí, pios ise giatí.
Kápote, kápu s’ écho ksanadi.
|
