Κάπου κάπου αναρωτιέμαι
αν μ’ απάτησες ποτέ
την αλήθεια τη φοβάμαι
προτιμώ ίσως το ψέμα
να σε βλέπω ερωτευμένα
να πιστεύω μόνο εσένα
Κάπου κάπου αναρωτιέμαι
πόσα ψέματα μου λες
σε κοιτάζω μες στα μάτια
ταξιδεύω στα όνειρά σου
και `κει βρίσκω μόνο εμένα
αποδέκτη του έρωτά σου
Κι αν ποτέ ποτέ Θεέ μου
αγκαλιάσεις άλλο σώμα
κι αν με αγαπάς ακόμα
κρύψ’ στο μελανό σου στόμα
της ντροπής σου την εικόνα
με λευκό αγάπης χρώμα
Κάπου κάπου αναρωτιέμαι
αν μ’απάτησες ποτέ
αν το μάθαινα δεν ξέρω
αν με βία θ’ αντιδρούσα
μα όμως τόσο σ’ αγαπάω
που ίσως να σε συγχωρούσα
Κι αν ποτέ ποτέ Θεέ μου
αγκαλιάσεις άλλο σώμα
κι αν με αγαπάς ακόμα
κρύψ’ στο μελανό σου στόμα
της ντροπής σου την εικόνα
με λευκό αγάπης χρώμα
|
Kápu kápu anarotiéme
an m’ apátises poté
tin alíthia ti fováme
protimó ísos to pséma
na se vlépo erotevména
na pistevo móno eséna
Kápu kápu anarotiéme
pósa psémata mu les
se kitázo mes sta mátia
taksidevo sta ónirá su
ke `ki vrísko móno eména
apodékti tu érotá su
Ki an poté poté Theé mu
agkaliásis állo sóma
ki an me agapás akóma
kríps’ sto melanó su stóma
tis ntropís su tin ikóna
me lefkó agápis chróma
Kápu kápu anarotiéme
an m’apátises poté
an to máthena den kséro
an me vía th’ antidrusa
ma ómos tóso s’ agapáo
pu ísos na se sigchorusa
Ki an poté poté Theé mu
agkaliásis állo sóma
ki an me agapás akóma
kríps’ sto melanó su stóma
tis ntropís su tin ikóna
me lefkó agápis chróma
|