Τα βράδια σαν κοιμόμαστε εσύ κι εγώ
τα όνειρα σαν καραβάνια οργώνουνε τον ουρανό
Μπορεί να ταξιδέψαμε μαζί, μα εδώ κάτω στην γη
μου είναι αδύνατο να θυμηθώ το μυστικό
που κρύβεται στων αστεριών την σιωπή
Καραβάνια καραβάνια
στα ξέγνοιαστα ανοιξιάτικα σας βράδια
πάρτε με κι εμένα
μια φεγγαρόλουστη βραδιά
τριγύρω απ’ τη φωτιά
για να χορέψουμε παρέα
του έρωτα τη μοναξιά
Μπορεί στην κορυφή του όρους αν σταθώ
να πολιορκηθώ από εικόνες
στου χρόνου τις δηλώσεις να αφεθώ
και να! εκεί που σμίγει η θάλασσα τον ουρανό
σημάδι φανερό μαζί με εμένα
δυο αδέσποτα σκυλιά κοιτάζουν ξαφνιασμένα
Κομήτες που κομίζουν νέα από μέρη ξεχασμένα
για σένα για μένα
τα έχουμ’ όλα μπερδεμένα
Καραβάνια καραβάνια
στα ξέγνοιαστα ανοιξιάτικα σας βράδια
πάρτε με κι εμένα
μια φεγγαρόλουστη βραδιά
τριγύρω απ’ τη φωτιά
για να χορέψουμε παρέα
του έρωτα τη μοναξιά
|
Ta vrádia san kimómaste esí ki egó
ta ónira san karavánia orgónune ton uranó
Bori na taksidépsame mazí, ma edó káto stin gi
mu ine adínato na thimithó to mistikó
pu krívete ston asterión tin siopí
Karavánia karavánia
sta kségniasta aniksiátika sas vrádia
párte me ki eména
mia fengarólusti vradiá
trigiro ap’ ti fotiá
gia na chorépsume paréa
tu érota ti monaksiá
Bori stin korifí tu órus an stathó
na poliorkithó apó ikónes
stu chrónu tis dilósis na afethó
ke na! eki pu smígi i thálassa ton uranó
simádi faneró mazí me eména
dio adéspota skiliá kitázun ksafniasména
Komítes pu komízun néa apó méri ksechasména
gia séna gia ména
ta échum’ óla berdeména
Karavánia karavánia
sta kségniasta aniksiátika sas vrádia
párte me ki eména
mia fengarólusti vradiá
trigiro ap’ ti fotiá
gia na chorépsume paréa
tu érota ti monaksiá
|