|
Κίτρινο φως η Αθήνα τρεμοσβήνει
καράβι στα πελάγη του καημού
σε μιας σπιλιάδας σε κοιτώ τη δίνη
να μου μιλάς με σήματα καπνού
Στην Πύλο στο Μιστρά στη Φρεαττύδα
μου χάρισες μι’ αλήθεια από πηλό
της νύχτας σου το μπλε εγώ το είδα
πριν να κλειστείς σε κόσμο σκοτεινό (σιωπηλό)
Έτσι ήταν πάντα ουρανέ μου κι έτσι θα ‘ναι
στο χώμα οι ρίζες στα τυφλά θα προχωράνε
ότι δε λέγεται το νου θα βασανίζει
και όποιος καίγεται τη νύχτα θα φωτίζει
Κίτρινο φως η Αθήνα και θυμάμαι
κορμιά καράβια θάλασσες ματιές
και λόγια που ακόμα με μεθάνε
θυμήσου το αύριο έλπιζε για το χτες
Στα χείλη η τρικυμία του φιλιού σου
στο γόνατο του πόθου η γρατζουνιά
ζωγράφισε στον τοίχο του κελιού σου
ένα καράβι κι άνοιξε πανιά
Έτσι ήταν πάντα ουρανέ μου κι έτσι θα ναι
στο χώμα οι ρίζες στα τυφλά θα προχωράνε
ότι δε λέγεται το νου θα βασανίζει
και όποιος καίγεται τη νύχτα θα φωτίζει
|
Kítrino fos i Athína tremosvíni
karávi sta pelági tu kaimu
se mias spiliádas se kitó ti díni
na mu milás me símata kapnu
Stin Pílo sto Mistrá sti Freattída
mu chárises mi’ alíthia apó piló
tis níchtas su to ble egó to ida
prin na klistis se kósmo skotinó (siopiló)
Έtsi ítan pánta urané mu ki étsi tha ‘ne
sto chóma i rízes sta tiflá tha prochoráne
óti de légete to nu tha vasanízi
ke ópios kegete ti níchta tha fotízi
Kítrino fos i Athína ke thimáme
kormiá karávia thálasses matiés
ke lógia pu akóma me metháne
thimísu to avrio élpize gia to chtes
Sta chili i trikimía tu filiu su
sto gónato tu póthu i gratzuniá
zográfise ston ticho tu keliu su
éna karávi ki ánikse paniá
Έtsi ítan pánta urané mu ki étsi tha ne
sto chóma i rízes sta tiflá tha prochoráne
óti de légete to nu tha vasanízi
ke ópios kegete ti níchta tha fotízi
|
