Καράβια αλήτες μας σφύριξαν κάτι.
Μας είπαν ελάτε, μας κλείσαν το μάτι.
Μπροστά μας περνάνε, μα δε σταματάνε.
Τα άσπρα πανιά τους δεν ήταν για μας.
Στο ‘να μου χέρι το τσιγάρο
μοιάζει με χαμένο φάρο.
Κι άμα θα σβήσει, θα `ρθει μπόρα.
Σχόλασε το γλέντι τώρα.
Καράβια περάσαν, χαθήκαν στα βάθη.
Γιατί μας γελάσαν κανείς δε θα μάθει.
Ανάποδη μέρα, τα τράβηξε πέρα.
Σ’ αυτό το λιμάνι δε φεύγει κανείς.
Στο ‘να μου χέρι το τσιγάρο
μοιάζει με χαμένο φάρο.
Κι άμα θα σβήσει, θα `ρθει μπόρα.
Σχόλασε το γλέντι τώρα.
|
Karávia alítes mas sfíriksan káti.
Mas ipan eláte, mas klisan to máti.
Brostá mas pernáne, ma de stamatáne.
Ta áspra paniá tus den ítan gia mas.
Sto ‘na mu chéri to tsigáro
miázi me chaméno fáro.
Ki áma tha svísi, tha `rthi bóra.
Schólase to glénti tóra.
Karávia perásan, chathíkan sta váthi.
Giatí mas gelásan kanis de tha máthi.
Anápodi méra, ta trávikse péra.
S’ aftó to limáni de fevgi kanis.
Sto ‘na mu chéri to tsigáro
miázi me chaméno fáro.
Ki áma tha svísi, tha `rthi bóra.
Schólase to glénti tóra.
|