Παλάτια εμείς θα χτίζουμε στην άμμο
ποιος λογαριάζει κύμα και καιρό
κι αν την καρδιά μας την πατάμε χάμω
εμείς αυτό το λέμε ριζικό
κι αν την καρδιά μας την πατάμε χάμω
εμείς αυτό το λέμε ριζικό
Καράβια είμαστε που ρίχνονται στο κύμα
που `χουν στο αίμα τους αλμύρα και σκουριά
για μας ο θάνατος και το μεγάλο κρίμα
είναι να μένουμε δεμένα στη στεριά
Σκορπάμε τη ζωή ερωτευμένοι
το «σ’ αγαπώ» το κάνουμε σκοπό
το τραγουδούν της νύχτας οι χαμένοι
και τ’ όνειρό τους τραύμα είναι νωπό
το τραγουδούν της νύχτας οι χαμένοι
και τ’ όνειρό τους τραύμα είναι νωπό
Καράβια είμαστε που ρίχνονται στο κύμα
που `χουν στο αίμα τους αλμύρα και σκουριά
για μας ο θάνατος και το μεγάλο κρίμα
είναι να μένουμε δεμένα στη στεριά
|
Palátia emis tha chtízume stin ámmo
pios logariázi kíma ke keró
ki an tin kardiá mas tin patáme chámo
emis aftó to léme rizikó
ki an tin kardiá mas tin patáme chámo
emis aftó to léme rizikó
Karávia imaste pu ríchnonte sto kíma
pu `chun sto ema tus almíra ke skuriá
gia mas o thánatos ke to megálo kríma
ine na ménume deména sti steriá
Skorpáme ti zoí erotevméni
to «s’ agapó» to kánume skopó
to tragudun tis níchtas i chaméni
ke t’ óniró tus trafma ine nopó
to tragudun tis níchtas i chaméni
ke t’ óniró tus trafma ine nopó
Karávia imaste pu ríchnonte sto kíma
pu `chun sto ema tus almíra ke skuriá
gia mas o thánatos ke to megálo kríma
ine na ménume deména sti steriá
|