Καρδιά πως ζεις μονάχη σου κλεισμένη
ψηλά κάποτε πέταγες, ψηλά
κάθε πατρίδα ήταν αγαπημένη
μες στο κορμί σου τώρα ξενιτιά.
Ταξίδεψα, άγνωστο φύσαγε τ’ αγέρι
κι αγάπησα όλου του κόσμου τα νερά
μα βούλιαξα μες στα γνωστά μου εδώ τα μέρη
κυλάει ο πόνος λάβα στα βαθιά.
Καρδιά, σαν γλαροπούλι λαβωμένο
σφιχτά μάζεψες τώρα τα φτερά
ξέρεις κι εγώ μπορώ να περιμένω
να γίνουν όλα πάλι μια αγκαλιά.
|
Kardiá pos zis monáchi su klisméni
psilá kápote pétages, psilá
káthe patrída ítan agapiméni
mes sto kormí su tóra ksenitiá.
Taksídepsa, ágnosto físage t’ agéri
ki agápisa ólu tu kósmu ta nerá
ma vuliaksa mes sta gnostá mu edó ta méri
kilái o pónos láva sta vathiá.
Kardiá, san glaropuli lavoméno
sfichtá mázepses tóra ta fterá
kséris ki egó boró na periméno
na ginun óla páli mia agkaliá.
|