|
Μέσα στην καρδιά του
Όποιος έχει κλάψει
Όπως κλαίω πάντα
και θρηνώ εγώ
όποιονε του κόσμου
μίση έχουν κάψει
Και πεθαίνει πάντα
Θάνατο αργό
Όποιος έχει νιώσει
Την καρδιά κλεισμένη
Στην ζωή την ψεύτρα
Και κρυφά θρηνεί
Να ‘ρθει για να ζούμε
Δυο συντροφευμένοι
Και οι δυο μας πόνοι
Ένας να γενεί
Καρδιά απ’ αγάπη ορφανή
Μοιάζει της άνοιξης λουλούδι μαραμένο
Τ’ αηδόνι πού’χει χάσει τη φωνή
Σαν ουρανό βαριά βαριά συννεφιασμένο
Καρδιά απ’ αγάπη ορφανή
Μοιάζει με έρμη εκκλησιά αραχνιασμένη
Σε άγρια νύχτα νύχτα σκοτεινή
Και κάθε ελπίδα είναι γι’ αυτή χαμένη
|
Mésa stin kardiá tu
Όpios échi klápsi
Όpos kleo pánta
ke thrinó egó
ópione tu kósmu
mísi échun kápsi
Ke petheni pánta
Thánato argó
Όpios échi niósi
Tin kardiá klisméni
Stin zoí tin pseftra
Ke krifá thrini
Na ‘rthi gia na zume
Dio sintrofevméni
Ke i dio mas póni
Έnas na geni
Kardiá ap’ agápi orfaní
Miázi tis ániksis luludi maraméno
T’ aidóni pu’chi chási ti foní
San uranó variá variá sinnefiasméno
Kardiá ap’ agápi orfaní
Miázi me érmi ekklisiá arachniasméni
Se ágria níchta níchta skotiní
Ke káthe elpída ine gi’ aftí chaméni
|
