Μην κλαις, σε λίγο ξημερώνει.
Υπάρχουν κι άλλοι μόνοι
που ζουν σαν τις σκιές.
Μην κλαις, το δάκρυ έχει στεγνώσει.
Ποιος άραγε να νιώσει
ευαίσθητες καρδιές;
Ποιος το σταυρό
ποιος θα σηκώσει
τις δύσκολες στιγμές;
Καρδιά μου ραγισμένη,
μια νύχτα μόνο μένει
που κλαίμε και πονάμε
γι’ αυτόν που αγαπάμε,
στο λέω, δεν μπορώ.
Καρδιά μου ραγισμένη,
μια νύχτα μόνο μένει
να ’ρθει για να μας νιώσει,
να ’ρθει κι ας μας τελειώσει,
να βρούμε λυτρωμό
εσύ κι εγώ.
Μην κλαις, σε λίγο ξημερώνει
και τ’ όνειρο παγώνει
στου χρόνου τις ρωγμές.
Μην κλαις, στον κόσμο είναι τόσοι
που όλα τα ’χουν δώσει
σ’ αχάριστες καρδιές.
Ποιος το σταυρό
ποιος θα σηκώσει
τις δύσκολες στιγμές;
Καρδιά μου ραγισμένη,
μια νύχτα μόνο μένει
που κλαίμε και πονάμε
γι’ αυτόν που αγαπάμε,
στο λέω, δεν μπορώ.
Καρδιά μου ραγισμένη,
μια νύχτα μόνο μένει
να ’ρθει για να μας νιώσει,
να ’ρθει κι ας μας τελειώσει,
να βρούμε λυτρωμό
εσύ κι εγώ.
|
Min kles, se lígo ksimeróni.
Ipárchun ki álli móni
pu zun san tis skiés.
Min kles, to dákri échi stegnósi.
Pios árage na niósi
evesthites kardiés;
Pios to stavró
pios tha sikósi
tis dískoles stigmés;
Kardiá mu ragisméni,
mia níchta móno méni
pu kleme ke ponáme
gi’ aftón pu agapáme,
sto léo, den boró.
Kardiá mu ragisméni,
mia níchta móno méni
na ’rthi gia na mas niósi,
na ’rthi ki as mas teliósi,
na vrume litromó
esí ki egó.
Min kles, se lígo ksimeróni
ke t’ óniro pagóni
stu chrónu tis rogmés.
Min kles, ston kósmo ine tósi
pu óla ta ’chun dósi
s’ acháristes kardiés.
Pios to stavró
pios tha sikósi
tis dískoles stigmés;
Kardiá mu ragisméni,
mia níchta móno méni
pu kleme ke ponáme
gi’ aftón pu agapáme,
sto léo, den boró.
Kardiá mu ragisméni,
mia níchta móno méni
na ’rthi gia na mas niósi,
na ’rthi ki as mas teliósi,
na vrume litromó
esí ki egó.
|