Ένα ποτήρι που όλο αδειάζει
κι όλο γεμίζει πάλι δάκρυα και ποτό
αυτό το γράμμα που με τρομάζει
και μου φωνάζει πως δεν είσαι πια εδώ
Πονάω θυμώνω αυτό ήσουν μόνο
δυο λέξεις άψυχες σ’ ένα λευκό χαρτί
καρδιά παγίδα πως δεν την είδα
σκοτάδι και κρύο που άφησες εσύ
Σαν εφιάλτης που με στοιχειώνει
μέσα από μια φωτογραφία μου γελάς
γελάς μαζί μου που έμεινα μόνη
γελάς που πίστεψα ότι μ’ αγαπάς
Πονάω θυμώνω αυτό ήσουν μόνο
δυο λέξεις άψυχες σ’ ένα λευκό χαρτί
καρδιά παγίδα πως δεν την είδα
σκοτάδι και κρύο που άφησες εσύ
|
Έna potíri pu ólo adiázi
ki ólo gemízi páli dákria ke potó
aftó to grámma pu me tromázi
ke mu fonázi pos den ise pia edó
Ponáo thimóno aftó ísun móno
dio léksis ápsiches s’ éna lefkó chartí
kardiá pagida pos den tin ida
skotádi ke krío pu áfises esí
San efiáltis pu me stichióni
mésa apó mia fotografía mu gelás
gelás mazí mu pu émina móni
gelás pu pístepsa óti m’ agapás
Ponáo thimóno aftó ísun móno
dio léksis ápsiches s’ éna lefkó chartí
kardiá pagida pos den tin ida
skotádi ke krío pu áfises esí
|