Αν σου το λέω σου το λέω
για να περάσει η βραδιά.
Δεν είναι τίποτα σπουδαίο,
νιώθω μονάχα στην καρδιά
κάτι που μοιάζει με μεράκι,
ένα παράπονο μικρό
που δε μ’ αγάπησες λιγάκι
και σ’ αγαπώ τόσο εγώ.
Καρδούλα μου, δε σε μαλώνω
μήτε κακία σου κρατώ,
ένα παράπονο έχω μόνο
και κάθισα να σου το πω,
ένα παράπονο μικρό.
Δεν είναι έρωτας μαχαίρι
αγκάθι είναι τρυφερό,
απλώς μου τρύπησε το χέρι
και λίγο μάτωσε θαρρώ.
Σε συλλογιέμαι, δεν το κρύβω
ήσυχα όπως σου μιλώ
κι από παράπονο πιο λίγο
είν’ το παράπονο αυτό.
|
An su to léo su to léo
gia na perási i vradiá.
Den ine típota spudeo,
niótho monácha stin kardiá
káti pu miázi me meráki,
éna parápono mikró
pu de m’ agápises ligáki
ke s’ agapó tóso egó.
Kardula mu, de se malóno
míte kakía su krató,
éna parápono écho móno
ke káthisa na su to po,
éna parápono mikró.
Den ine érotas macheri
agkáthi ine triferó,
aplós mu trípise to chéri
ke lígo mátose tharró.
Se sillogiéme, den to krívo
ísicha ópos su miló
ki apó parápono pio lígo
in’ to parápono aftó.
|