Μ’ αρέσουν τα παλιά, τα σκουριασμένα
εκείνα που ο καιρός τα δυναμώνει,
μ’ αρέσουνε τα ρούχα τα λιωμένα
που φόρεσαν το γέλιο και τη σκόνη.
Μ’ αρέσουν τα σπίτια που γερνάνε,
στις πόρτες τους κοιμούνται παραμύθια
κι ολόισια στα μάτια σε κοιτάνε
με τα ορθάνοιχτά τους παραθύρια.
Ίσως και να `μαι λάθος,
ίσως και να φοβάμαι,
μα ίσως κατά βάθος
μ’ αρέσει να θυμάμαι.
Μ’ αρέσουν τα παλιά, τα σκουριασμένα
που κέρδισαν με κόπο την αγάπη,
μ’ αρέσουνε τα γερασμένα τρένα,
πόσα `’αντίο’’ σέρνουνε στην πλάτη.
Μ’ αρέσουν οι παλιές φωτογραφίες,
μητέρα, βγες από το κάδρο τώρα,
νισάφι πια μ’ αυτές τις αταξίες,
στρωμένο το τραπέζι τόση ώρα.
|
M’ arésun ta paliá, ta skuriasména
ekina pu o kerós ta dinamóni,
m’ arésune ta rucha ta lioména
pu fóresan to gélio ke ti skóni.
M’ arésun ta spítia pu gernáne,
stis pórtes tus kimunte paramíthia
ki olóisia sta mátia se kitáne
me ta orthánichtá tus parathíria.
Ίsos ke na `me láthos,
ísos ke na fováme,
ma ísos katá váthos
m’ arési na thimáme.
M’ arésun ta paliá, ta skuriasména
pu kérdisan me kópo tin agápi,
m’ arésune ta gerasména tréna,
pósa `’antío’’ sérnune stin pláti.
M’ arésun i paliés fotografíes,
mitéra, vges apó to kádro tóra,
nisáfi pia m’ aftés tis ataksíes,
stroméno to trapézi tósi óra.
|