Η νύχτα μπήκε στο ποτήρι μου
φωτιά σε ολόκληρη την ύλη μου
Κοιτάζω τη φωτογραφία σου
και συναντώ την απουσία σου
Με μια φωνή σχεδόν παράλογη
στην πόρτα στέκω τη μισάνοιχτη
Και μέσα στην απελπισία μου
αρχίζω την απολογία μου
Καταθέτω, την περηφάνια μου μπροστά σου καταθέτω
τον πανικό στο τρελαμένο μου μυαλό καταθέτω
την αγωνία που με σκίζει πως καθόλου δε σ’ αγγίζει καταθέτω
Καταθέτω, είμαι στο χείλος του γκρεμού κατάλαβε το
κι αν δε σε νοιάζει που εγώ για σένα αιμορραγώ, ξέχασε το
μπορεί να μη σε ενδιαφέρει κάποιος όμως υποφέρει κι είμαι εγώ
Με χέρι αδύναμο και άρρωστο
σου γράφω γράμμα για το άγνωστο
Τα δάκρυά μου θα είναι οι δρόμοι μου
σου στέλνω άλλη μια συγγνώμη μου
Καταθέτω, την περηφάνια μου μπροστά σου καταθέτω
τον πανικό στο τρελαμένο μου μυαλό καταθέτω
την αγωνία που με σκίζει πως καθόλου δε σ’ αγγίζει καταθέτω
Καταθέτω, είμαι στο χείλος του γκρεμού κατάλαβε το
κι αν δε σε νοιάζει που εγώ για σένα αιμορραγώ, ξέχασε το
μπορεί να μη σε ενδιαφέρει κάποιος όμως υποφέρει κι είμαι εγώ
|
I níchta bíke sto potíri mu
fotiá se olókliri tin íli mu
Kitázo ti fotografía su
ke sinantó tin apusía su
Me mia foní schedón parálogi
stin pórta stéko ti misánichti
Ke mésa stin apelpisía mu
archízo tin apologia mu
Katathéto, tin perifánia mu brostá su katathéto
ton panikó sto trelaméno mu mialó katathéto
tin agonía pu me skízi pos kathólu de s’ angizi katathéto
Katathéto, ime sto chilos tu gkremu katálave to
ki an de se niázi pu egó gia séna emorragó, kséchase to
bori na mi se endiaféri kápios ómos ipoféri ki ime egó
Me chéri adínamo ke árrosto
su gráfo grámma gia to ágnosto
Ta dákriá mu tha ine i drómi mu
su stélno álli mia singnómi mu
Katathéto, tin perifánia mu brostá su katathéto
ton panikó sto trelaméno mu mialó katathéto
tin agonía pu me skízi pos kathólu de s’ angizi katathéto
Katathéto, ime sto chilos tu gkremu katálave to
ki an de se niázi pu egó gia séna emorragó, kséchase to
bori na mi se endiaféri kápios ómos ipoféri ki ime egó
|