Κλαίνε θρηνούνε τα βουνά
Κλαίνε θρηνούν οι κάμποι
Ήρθε σκλαβιά πικρή σκλαβιά
πλάκωσε μαύρη καταχνιά
κι ο ήλιος πια δεν λάμπει
Η μπότα του κατακτητή
Παντού τη φρίκη απλώνει
Κι όπου πατεί κι όπου πατεί
Χορτάρι δε φυτρώνει
Μα στη χαμένη μου τη γη
Θανθίσουν πάλι οι κλώνοι
Θαναλαλεί το αηδόνι
Μέσα απ’ τη στάχτη τη βαθειά
Μια σπίθα θα πετάξει
Σε πολιτείες και χωριά
Και θα γενεί τρανή φωτιά
Που τη φωτιά θα κάψει
|
Klene thrinune ta vuná
Klene thrinun i kábi
Ήrthe sklaviá pikrí sklaviá
plákose mavri katachniá
ki o ílios pia den lábi
I bóta tu kataktití
Pantu ti fríki aplóni
Ki ópu pati ki ópu pati
Chortári de fitróni
Ma sti chaméni mu ti gi
Thanthísun páli i klóni
Thanalali to aidóni
Mésa ap’ ti stáchti ti vathiá
Mia spítha tha petáksi
Se polities ke choriá
Ke tha geni traní fotiá
Pu ti fotiá tha kápsi
|