|
Πίσω απ’ των ματιών σου το παράθυρο
Στάθηκα και χάθηκα στο άπειρο.
Τράβηξα την γκρίζα σου κουρτίνα
Με κοιτούσες και γελούσες Κατερίνα.
Τώρα σταυροδρόμια και χαθήκαμε
Ψάξαμε για ίχνη μα δε βρήκαμε.
Ξεχασμένοι και οι δυο σ’ αυτή την πόλη.
Κάπως έτσι ξεχασμένοι ζούμε όλοι.
Ξεχασμένες αγάπες, ξεχασμένες πατρίδες
Χρεωμένες ιδέες, κουρασμένες ελπίδες.
Τα όνειρα μας ρεκλάμες, σε οθόνες τα είδα.
Κατερίνα η ζωή μας μια μεγάλη, μια μεγάλη παγίδα.
Μπήκα στη ζωή σου, κάπου στάθηκα
Θάλασσες φεγγάρια και ξεχάστηκα
Χάθηκα στη γκρίζα σου ματιά σου.
Ξεφυλλίζοντας τα λίγα όνειρα σου
Τώρα σταυροδρόμια και χαθήκαμε
Ψάξαμε για ίχνη μα δε βρήκαμε
Ξεχασμένοι ζωγραφίζαμε τα βράδια
Παραδείσους της ζωής μας τα σκοτάδια
|
Píso ap’ ton matión su to paráthiro
Státhika ke cháthika sto ápiro.
Tráviksa tin gkríza su kurtína
Me kituses ke geluses Katerína.
Tóra stavrodrómia ke chathíkame
Psáksame gia íchni ma de vríkame.
Ksechasméni ke i dio s’ aftí tin póli.
Kápos étsi ksechasméni zume óli.
Ksechasménes agápes, ksechasménes patrídes
Chreoménes idées, kurasménes elpídes.
Ta ónira mas reklámes, se othónes ta ida.
Katerína i zoí mas mia megáli, mia megáli pagida.
Bíka sti zoí su, kápu státhika
Thálasses fengária ke ksechástika
Cháthika sti gkríza su matiá su.
Ksefillízontas ta líga ónira su
Tóra stavrodrómia ke chathíkame
Psáksame gia íchni ma de vríkame
Ksechasméni zografízame ta vrádia
Paradisus tis zoís mas ta skotádia
|
