Κάθε γράμμα που μου στέλνεις
το διαβάζουμε όλοι
Συλλαβίζουμε τα λόγια
σα μπουκιές ψωμί
Φέρνει μες στην ερημιά μας
την παλιά μας πόλη
Και το σύρμα ευωδιάζει
άσπρο γιασεμί
Όλα τα ρολόγια δείχνουν μεσονύχτι
Στείλε μου δυο λόγια για παρηγοριά
Είμ’ ένα σπουργίτι σ’ ατσαλένιο δίχτυ
Μια μονή φτερούγα κόντρα στο βοριά
Κάθε βράδυ το φεγγάρι
πέφτει στην αυλή μας
ματωμένο απ’ της μάντρας
το χοντρό γυαλί
Την Τετάρτη για ταξίδι
πήραν τον Παυλή μας
κι από τότε μαύρο κύμα
φέρνουν οι γιαλοί
|
Káthe grámma pu mu stélnis
to diavázume óli
Sillavízume ta lógia
sa bukiés psomí
Férni mes stin erimiá mas
tin paliá mas póli
Ke to sírma evodiázi
áspro giasemí
Όla ta rológia dichnun mesoníchti
Stile mu dio lógia gia parigoriá
Im’ éna spurgiti s’ atsalénio díchti
Mia moní fteruga kóntra sto voriá
Káthe vrádi to fengári
péfti stin avlí mas
matoméno ap’ tis mántras
to chontró gialí
Tin Tetárti gia taksídi
píran ton Pavlí mas
ki apó tóte mavro kíma
férnun i giali
|